Podczas V Posiedzenia KRIR, które dobyło się 9 września 2020 r., przyjęto stanowisko w sprawie aktualnej sytuacji w rolnictwie.
Poniżej prezentujemy odpowiedź resortu rolnictwa w sprawie postulatu o „wprowadzenie ustawowej konieczności zawierania umów kontraktacyjnych, z gwarantowanym terminem odbioru, zapłaty i ceną oraz utworzenia niezależnych laboratoriów dla badania jakości produktów rolno-spożywczych i wprowadzenia obowiązku pobierania zabezpieczonych próbek do ewentualnych odwołań”:
„Odnoście do wniosku o wprowadzenie ustawowej konieczności zawierania umów kontraktacyjnych, z gwarantowanym terminem odbioru, zapłaty i ceną oraz utworzenia niezależnych laboratoriów dla badania jakości produktów rolno-spożywczych i wprowadzenia obowiązku pobierania zabezpieczonych próbek do ewentualnych odwołań informuję, iż umowy kontraktacyjne zawierane są w oparciu o przepisy zawarte w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. 2020 poz. 1740). Poprzez umowę kontraktacji producent rolny zobowiązuje się wytworzyć i dostarczyć kontraktującemu oznaczoną ilość produktów rolnych określonego rodzaju, a kontraktujący zobowiązuje się te produkty odebrać w terminie umówionym, zapłacić umówioną cenę oraz spełnić określone świadczenie dodatkowe, jeżeli umowa lub przepisy szczególnie przewidują obowiązek spełnienia takiego świadczenia. Umowy kontraktacyjne nie są obligatoryjne.
Obowiązkowe natomiast są umowy pomiędzy producentem produktów rolnych a pierwszym nabywcą na dostarczenie produktów rolnych. Wymóg zawarcia umowy został określony w przepisach z ustawy dnia 11 marca 2004 r. o organizacji niektórych rynków rolnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 945 z późn. zm.) wykonującej postanowienie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79 (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007. Zakres w jakim muszą być zawierane ww. umowy został wskazany w art. 38q ustawy o organizacji niektórych rynków rolnych. Obowiązek zawarcia ww. umowy dotyczy sektorów produktów rolnych: zboża, burak cukrowy, mleko surowe, chmiel, len i konopie, owoce i warzywa, tytoń, wołowina i cielęcina, wieprzowina, baranina i kozina, jaja, mięso drobiowe. Wymóg zawarcia umowy obowiązuje w przypadku, gdy zbywającym jest producent będący rolnikiem a nabywca jest przetwórcą lub dystrybutorem, który nie zbywa tych produktów rolnych bezpośrednio konsumentom finalnym (…).
Należy również podkreślić, że jedynie Polska wśród krajów UE wdrożyła tak szeroko przepisy rozporządzenia 1308/2013 w zakresie obowiązku zawierania umów na dostarczanie produktów rolnych.
Podkreślenia wymaga fakt, że jednym z warunków zawarcia umowy, zgodnie z art.. 148 ust. 4 oraz art. 168 ust. 6 rozporządzenia nr 1308/2013, jest to, że wszystkie elementy umów na dostawę produktów rolnych zawieranych przez producentów z przetwórcami lub dystrybutorami są swobodnie negocjowane pomiędzy stronami.
Swoboda przy zawieraniu umowy, również kontraktacyjnej przejawia się nie tylko swobodą kształtowania treści umowy, ale także swobodą wyboru kontrahenta oraz decydowania o tym, czym umowę zawrzeć. Zasada swobody umów wyrażona w art. Kodeksu cywilnego, mówi, ze strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiała się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasobom współżycia społecznego.
Pojedynczy rolnik jest zbyt słabym partnerem dla przetwórcy lub handlowca, aby wynegocjować wzajemnie korzystne warunki umowy. Dla wzmocnienia pozycji rolnika w łańcuchu dostaw konieczny jest rozwój różnych form współdziałania producentów rolnych, zwiększający ich pozycję rynkową i wpływ na określenie warunków i realizację umów dostaw. Rolą państwa jest tworzenie warunków – szczególnie prawnych sprzyjających upowszechnianiu trwałych dobrowolnych powiązań producentów rolnych z przetwórcami i handlowcami uwzględniających interesy obu stron. Uchwalona w dniu 15 września 2000 r. ustawa o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw tworzy podstawy prawne umożliwiające organizowanie się producentów rolnych w silne podmioty rynkowe zdolne do negocjowania z odbiorcami przemysłowymi i handlowymi umów zbytu na warunkach uwzględniających interesy rolników – członków grupy. Zgodnie z ustawą grupy producentów rolnych danego produktu, mogą organizować się w związki grup producentów rolnych. Głównym celem tych związków jest organizacja i koordynacja zbytu wytworzonych produktów oraz reprezentowanie grup w stosunku do dużych odbiorców.”
- źródło: krir.pl
Najnowsze komentarze